Instrukcja instalacji dodatków Ge Advantium Csb923p4nw2

Instalacja dodatków GE Advantium Csb923p4nw2 jest łatwa i szybka. Przed rozpoczęciem instalacji należy zapoznać się z instrukcją oraz wymaganiami dotyczącymi instalacji. Następnie należy zgromadzić niezbędne narzędzia i materiały, takie jak śruby, nakrętki, taśma izolacyjna i narzędzie do wiercenia. Kolejnym krokiem jest wycięcie otworu w blacie lub obudowie, aby zainstalować dodatek. Ostatni krok polega na zamontowaniu dodatku i podłączeniu go do zasilania. Po zakończeniu instalacji można korzystać z dodatków GE Advantium Csb923p4nw2.

Ostatnia aktualizacja: Instrukcja instalacji dodatków Ge Advantium Csb923p4nw2

Załącznik G. 2 Schemat połączeń <strong>VC</strong> X40 X51 Wyświetlacz - przyłącze X22 8 7 + + Sygnał PWM pompy Zawór gazowy Magnes przytrzymujący X25 biały X2 niebieski 2 1 5 3 11 10 4 9 6 12 8 17 7 18 14 13 11 1 2 3 4 5 6 1 2 3 4 M - + 1 3 4 Silnik krokowy Czujnik przepływu masowego Priorytetowy zawór przełączający * Czujnik ciśnienia wody 4 12 1 16 5 7 8 7 12 X20 13 różowy 2 15 X24 X41 16 4 3 biały J Czujnik zasobnika (opcja) biały Zestyk zasobnika "C1-C2" czerwony J Czujnik zasilania niebieski J Czujnik powrotu Bezpiecznik topikowy Moc opornika kodującego biały Wtyczka krawędziowa 17 3 17 6FB AF RF DCF 1 0 0 5 6 1 2 45 Opornik kodujący grupy gazów Zdalne sterowanie pompy cyrkulacyjnej Zewnętrzny czujnik temperatury Czujnik zasilania (opcja) Przyłącze DCF Masa Masa 24 V 230 V~ niebieski X100 biały różowy X16 szary Burner RT off 24 Magistrala - + L N Termostat przylgowy / Burner off Termostat pokojowy 24V DC Przyłącze magistrali (regulator / cyfr. temp. pokoj. ) Przekaźnik dodatkowy* (wybór przez D. 026) + 24 V Sygnał Halla N L PWM Masa Wentylator L X11 N niebieski X18 zielony L N Pompa wewnętrzna * * Transformator zapłonowy RT L X1 N turkusowy nie działa* Termostat pokojowy 230V AC * Podłączenie sieciowe Masa urządzenia Elektroda zapłonowa *... zależnie od typu urządzenia 50 Instrukcja <strong>instalacji</strong> i konserwacji <strong>ecoTEC</strong> plus 0020152365_00

Załącznik H Dane techniczne Dane techniczne – moc / obciążenie G20 Zakres znamionowej mocy cieplnej P przy 50/30 °C Zakres znamionowej mocy cieplnej P przy 80/60 °C Maksymalna moc grzewcza przy przygotowaniu ciepłej wody użytkowej Maksymalna moc grzewcza przy przygotowaniu ciepłej wody użytkowej Maksymalna moc grzewcza po stronie ogrzewania <strong>VC</strong> PL 146/5‐5 <strong>VC</strong> PL 206/5‐5 <strong>VC</strong> PL 246/5‐5 <strong>VC</strong> PL 306/5‐5 <strong>VC</strong> PL 376/5‐5 <strong>VC</strong>W PL 296/5‐5 3, 3 … 14, 9 kW 4, 2 … 21, 2 kW 5, 7 … 26, 5 kW 6, 4 … 31, 8 kW 7, 1 … 37, 1 kW 5, 7 … 26, 5 kW 3, 0 … 14, 0 kW 3, 8 … 20, 0 kW 5, 2 … 25, 0 kW 5, 8 … 30, 0 kW 6, 4 … 35, 0 kW 5, 2 … 25, 0 kW 16, 0 kW 24, 0 kW 30, 0 kW 34, 0 kW 38, 0 kW 30, 0 kW 16, 3 kW 24, 5 kW 30, 6 kW 34, 7 kW 38, 8 kW 30, 6 kW 14, 3 kW 20, 4 kW 25, 5 kW 30, 6 kW 35, 7 kW 25, 5 kW Minimalna moc grzewcza 3, 2 kW 4, 0 kW 5, 5 kW 6, 2 kW 6, 8 kW 5, 5 kW Zakres ustawień ogrzewania 3 … 14 kW 4 … 20 kW 5 … 25 kW 6 … 30 kW 6 … 35 kW 5 … 25 kW Zakres znamionowej mocy cieplnej P przy 50/30 °C Zakres znamionowej mocy cieplnej P przy 80/60 °C Maksymalna moc grzewcza przy przygotowaniu ciepłej wody użytkowej Maksymalna moc grzewcza przy przygotowaniu ciepłej wody użytkowej Maksymalna moc grzewcza po stronie ogrzewania Minimalna moc grzewcza Zakres ustawień ogrzewania <strong>VC</strong>W PL 346/5‐5 6, 4 … 31, 8 kW 5, 8 … 30, 0 kW 34, 0 kW 30, 6 kW 30, 6 kW 6, 2 kW 6 … 30 kW Dane techniczne – moc / obciążenie G2. 350 Zakres znamionowej mocy cieplnej P przy 50/30 °C Zakres znamionowej mocy cieplnej P przy 80/60 °C Maksymalna moc grzewcza przy przygotowaniu ciepłej wody użytkowej Maksymalna moc grzewcza przy przygotowaniu ciepłej wody użytkowej Maksymalna moc grzewcza po stronie ogrzewania <strong>VC</strong> PL 146/5‐5 <strong>VC</strong> PL 206/5‐5 <strong>VC</strong> PL 246/5‐5 <strong>VC</strong> PL 306/5‐5 <strong>VC</strong> PL 376/5‐5 <strong>VC</strong>W PL 296/5‐5 3, 3 … 14, 9 kW 4, 2 … 21, 2 kW 5, 7 … 26, 5 kW 6, 4 … 31, 8 kW 7, 1 … 37, 1 kW 5, 7 … 26, 5 kW 3, 0 … 14, 0 kW 3, 8 … 20, 0 kW 5, 2 … 25, 0 kW 5, 8 … 30, 0 kW 6, 4 … 35, 0 kW 5, 2 … 25, 0 kW 16, 0 kW 24, 0 kW 30, 0 kW 34, 0 kW 38, 0 kW 30, 0 kW 16, 3 kW 24, 5 kW 30, 6 kW 34, 7 kW 38, 8 kW 30, 6 kW 14, 3 kW 20, 4 kW 25, 5 kW 30, 6 kW 35, 7 kW 25, 5 kW Minimalna moc grzewcza 3, 2 kW 4, 0 kW 5, 5 kW 6, 2 kW 6, 8 kW 5, 5 kW 0020152365_00 <strong>ecoTEC</strong> plus Instrukcja <strong>instalacji</strong> i konserwacji 51

Spis treści

Wstęp

Instalacja

Uruchomienie

Wstęp

Emitenci, których papiery wartościowe zostały dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Unii Europejskiej, mają obowiązek sporządzania raportów rocznych w jednolitym europejskim formacie raportowania (ESEF) za lata obrotowe rozpoczynające się 1 stycznia 2020 roku.

Wymogiem jest, aby raportowanie odbywało się w formacie elektronicznym spełniającym określone standardy techniczne, to jest specyfikacji jednolitego elektronicznego formatu raportowania.

Zgodnie z wymaganiami:

• Wszystkie raporty roczne sporządzane są przez emitentów w formacie XHTML. Raporty te mogą być otwierane i przeglądane przy pomocy standardowej przeglądarki internetowej;
• Skonsolidowane sprawozdania finansowe sporządzone zgodnie z MSSF, będące składnikami skonsolidowanych raportów rocznych znakowane są przy użyciu języka znaczników XBRL (Extensible Business Reporting Language);
• Znaczniki XBRL powinny być umieszczone w dokumencie XHTML przy użyciu specyfikacji standardu Inline XBRL. Jego podstawową cechą jest jednoznaczna identyfikacja elementów sprawozdania, poprzez odniesienie każdego z nich do pewnego słownika, zwanego taksonomią;
• Język jest oparty na XML oraz technologiach pokrewnych, np. XLink, dzięki czemu nie jest związany z żadną platformą sprzętową czy programową;
• Taksonomia, która ma być stosowana stanowi rozszerzenie taksonomii MSSF opracowanej przez Fundację MSSF;
• Począwszy od 1 stycznia 2020 r. podstawowe części sprawozdania finansowego (tj. sprawozdanie z sytuacji finansowej, sprawozdanie z zysków lub strat i całkowitych dochodów, sprawozdanie z przepływów pieniężnych, sprawozdanie ze zmian w kapitale własnym), zawarte w skonsolidowanych sprawozdaniach finansowych sporządzonych zgodnie z MSSF, znakowane są szczegółowo. Ponadto począwszy od 1 stycznia 2022 r. informacja dodatkowa do sprawozdania finansowego znakowana jest zbiorowo.

Czym jest Comarch ESEF

Comarch ESEF to aplikacja webowa umożliwiająca tworzenie i przeglądanie sprawozdań finansowych przez Emitentów papierów wartościowych z rynków regulowanych UE w formacie XBRL/XHTML. Aplikacja posiada funkcjonalności, umożliwiające tworzenie i składanie raportów finansowych w postaci XHTML, czyli stron internetowych z umieszczonymi wewnątrz tagami XBRL.

Proces sporządzenia sprawozdania w aplikacji można podzielić na kilku etapów:

Proces walidacji oraz eksportu pliku XHTML zostanie dodany w kolejnych wersjach programu

Instalacja

Proces instalacji

Wybór języka

Aplikacja Comarch ESEF jest dedykowana na wiele rynków europejskich dlatego w pierwszym kroku instalacji należy wybrać język, w którym dalsza instalacja będzie się toczyć.

Instalacja dodatków

W przypadku gdy Instalator wykryje, że na komputerze brakuje komponentów, które są niezbędne do uruchomienia aplikacji zostanie wyświetlone kolejne okno dialogowe wymagające potwierdzenia instalacji dodatków.

Brakujące dodatki zostaną wyświetlone na liście. Użytkownik musi jedynie zaakceptować ich doinstalowanie przyciskiem Dalej.

Dla poszczególnych brakujących dodatków Comarch ESEF pobierze i uruchomi ich instalatory.

Po potwierdzeniu instalacji komponentu PostgreSQL wyświetlona zostanie proponowana ścieżka instalacji komponentu. Sugerujemy pozostawianie, choć możliwe jest wskazanie innego miejsca na dysku.

Instalacja komponentów może potrwać od kliku do kilkunastu minut.

W toku instalacji PostgreSQL może pojawić się propozycja doinstalowania opcjonalnych narzędzi np. Stack Builder. Nie jest on jednak wymagany przez Comarch ESEF.

Dodatek nie jest wymagany, sugerujemy pominięcie instalacji i pozostawienie bez zaznaczenia tego etapu.
Dodatek mógł być jednak pominięty w poprzednich krokach instalacji.

Ustawienia instalacji

Po zainstalowaniu wymaganych dodatków rozpocznie się właściwy proces instalacji narzędzia, w ramach którego należy zaakceptować warunki Umowy licencyjnej oraz wprowadzić otrzymany klucz licencyjny.

Po zakończonej instalacji komponentu, uruchomiony zostanie kreator instalatora aplikacji Comarch ESEF.

Aby rozpocząć proces instalacji wymagane jest zatwierdzenie warunków licencyjnych.

Po wprowadzeniu klucza należy skonfigurować użytkownika PostgreSQL, z którego będzie korzystać Comarch ESEF.

Aby poprawnie zainstalować aplikację, konieczne jest wskazanie użytkownika na bazie danych PostgreSQL. Domyślnym użytkownikiem jest: postgres i to należy wprowadzić do pozycji Użytkownik oraz hasło wprowadzone podczas instalacji komponentu, krok opisanym pod rysunkiem Hasło dla użytkownika postgres.
Uzupełnienie użytkownika dla bazy PostgreSQL jest konieczne aby instalacja aplikacji Comarch ESEF przebiegła poprawnie. To nie jest użytkownik samej aplikacji Comarch ESEF, lecz loginy związane z samą bazą dla komponentu PostgreSQL.

W następnym kroku instalacji należy wskazać folder docelowy, w którym zostaną umieszczone pliki programu Comarch ESEF.

Konto administratora

Kluczowym elementem w kontekście późniejszej pracy w programie jest ustawienie konta administratora. Administrator odpowiada za przydzielenia dostępów innym użytkownikom oraz wykonanie operacji na raportach finansowych, które wymagają dodatkowych uprawnień. Dlatego zaleca się, aby jako Administratora ustalić osobę, która odpowiada merytorycznie za przygotowanie Raportu Okresowego np. Dyrektora Finansowego.

Należy wskazać adres e-mail takiej osoby oraz hasło, za pomocą którego będzie się ona logowała do aplikacji.
Wskazany port dla aplikacji będzie wykorzystywany wraz z IP serwera w procesie logowania.

Właściwa instalacja

Po skonfigurowaniu konta administratora rozpocznie się właściwy proces instalacji narzędzia.

Podczas instalacji zostanie pobrany odpowiedni numer LEI dla którego została wykupiona licencja. Nie ma zatem potrzeby jego ponownego wpisywania w trakcie działania programu.

Zostanie również pobrana i odczytana najnowsza taksonomia od ESMA. Operacja ta może trwać kilka minut. W tym czasie nie należy zamykać okna informującego o pracy nad taksonomią. Zostanie ono zamknięte automatycznie po zakończeniu działania.

W toku instalacji mogą się pojawić powiadomienia od zapory sieciowej odnośnie udzielenia dostępów dla komponentów MinIO oraz Nginx. Należy udzielić takiego zezwolenia.

Instalacje może potrwać od kilku do kilkunastu minut.

Użytkownik zostanie powiadomiony o zakończeniu procesu instalacji:

Uruchomienie

Ekran logowania

Po wpisaniu nazwy hosta oraz portu wskazanego w ustawieniach konta administratora np. http://<nazwa_hosta>:8000 zostanie uruchomiony program z ekranem logowania.

Korzystanie z aplikacji poprzez localhost lub IP komputera, może powodować problemy z wczytywaniem obrazków oraz działaniem styli sprawozdania

Po wpisaniu adresu email i hasła administratora zostanie uruchomiona właściwa aplikacja

Dodawanie użytkownika

Nowego użytkownika aplikacji należy dodać przez przycisk Dodaj na liście użytkowników oraz wskazanie jego adresu mailowego.

Na wskazany adres przyjdzie mail od ComarchESEF@comarch. com z informacją o dodaniu do programu i tymczasowym linkiem do ustawienia hasła nowego użytkownika. Jeśli nie pojawi się ono w ciągu kilku minut należy sprawdzić folder SPAM.

Po jego kliknięciu na otrzymany odnośnik użytkownik zostanie przekierowany na okno ustawienia własnego hasła.

Nowe hasło powinno mieć minimum 8 znaków w tym cyfrę i znak specjalny.

Other languages:

• Bahasa Indonesia
• Deutsch
• English
• Türkçe
• español
• français
• hrvatski
• italiano
• polski
• português
• português do Brasil
• română
• svenska
• čeština
• български
• русский
• українська
• 中文
• 中文（中国大陆）
• 中文（臺灣）
• 日本語
• 한국어

Przedmowa

FreeCAD jest aplikacją typu 3D parametric modeling application. Został stworzony przede wszystkim do projektowania mechanicznego. Może służyć również do wszystkich pokrewnych zastosowań, w których trzeba precyzyjnie modelować obiekty przestrzenne. Dodatkowo zapewnia kontrolę nad historią modelowania.

Freecad jest już rozwijany od 2002 roku i oferuje sporą listę funkcjonalności. Niektórych z nich wciąż brakuje, w porównaniu z komercyjnymi rozwiązaniami. Jednak w zupełności spełnia wymagania hobbystów i osób pracujących z mniejszymi projektami. Na forum możesz znaleźć naszą szybko rozwijającą się społeczność zaangażowaną w rozwój programu FreeCAD. Tutaj możesz znaleźć wiele wartościowych przykładowych projektów dla FreeCAD. Zobacz również, FreeCAD używany w produkcji.

Jak wszystkie wolne projekty, projekt FreeCAD jest uzależniony od swojej społeczności, aby się rozwijać, zdobywać funkcje i stabilizować (usuwać błędy). Więc nie zapominaj o tym podczas używania programu FreeCAD. Jeśli ci się to podoba, możesz dokonać darowizny i wspomóc FreeCAD również na inne sposoby, takie jak tworzenie dokumentacji i tłumaczeń.

Zobacz również:

• Migracja z Fusion360 do FreeCAD
• Które środowisko pracy wybrać?
• Poradniki
• Wideo poradniki

Instalacja

Przede wszystkim pobierz i zainstaluj FreeCAD. Informacje na temat aktualnych wersji i aktualizacji oraz instrukcje instalacji dla danego systemu operacyjnego (Linux, Mac lub Windows) znajdują się na stronie pobierania. Istnieją gotowe pakiety instalacyjne dla systemów Debian i Ubuntu (. deb), openSUSE (. rpm) i Mac OSX, Windows (. msi). FreeCAD jest dostępny przez menedżer pakietów wielu innych dystrybucji Linuksa. Dostępny jest również samodzielny plik wykonywalny AppImage, który będzie działał na najnowszych 64-bitowych systemach Linux. Ponieważ FreeCAD jest oprogramowaniem typu open source, możesz także pobrać kod źródłowy i wykonać kompilację samodzielnie.

Poznawaj interfejs użytkownika

Standardowy interfejs FreeCAD.

zobacz szczegółową prezentację Interface.

1. Obszar widoku głównego, który może zawierać różne okna z zakładkami, głównie widok 3D.

2. Widok 3D, pokazujący obiekty geometryczne w dokumencie.

3. org/Tree_view/pl" title="Tree view/pl">Widok drzewa jest (częścią widoku złożonego), pokazuje hierarchię i historię budowy obiektów w dokumencie. Może również wyświetlać panel zadań dla aktywnych poleceń.

4. org/Property_editor/pl" title="Property editor/pl">Edytor właściwości jest (częścią widoku złożonego), który pozwala na przeglądanie i modyfikowanie właściwości wybranych obiektów.

5. Widok wyboru, który wskazuje wybrane obiekty lub elementy składowe obiektów (wierzchołki, krawędzie, powierzchnie).

6. Okno widok raportu (lub okno wyjściowe), w którym wyświetlane są komunikaty, ostrzeżenia i błędy.

7. org/Python_console/pl" title="Python console/pl">Konsola Python, gdzie są wyświetlane wszystkie wykonywane polecenia i gdzie można wprowadzić kod Python.

8. org/Status_bar" title="Status bar">Pasek statusu, to szczególne miejsce gdzie pojawiają się niektóre komunikaty i podpowiedzi.

9. Obszar paska narzędzi, gdzie dokowane są paski narzędzi.

10. Okienko umożliwiające wybór Środowisk pracy, dla wykonania zamierzonych prac stosownych dla kązdego ze Środowisk pracy.

11. org/Standard_Menu/pl" title="Standard Menu/pl">Standardowe menu, które zawiera zbiór podstawowych funkcji programu.

Główna koncepcja interfejsu FreeCAD opiera się na tym, że jest on podzielony na środowiska pracy. Każde z nich jest zbiorem narzędzi dostosowanych do realizacji konkretnych zadań, takich jak praca z siatkami, lub rysowanie obiektów 2D, lub związanymi szkicami. Możesz przełączyć bieżące środowisko pracy za pomocą okna wyboru. Możesz dostosowywać ustawienia narzędzi zawartych w każdym środowisku pracy, dodawać narzędzia z innych środowisk. Możliwe jest również dodanie narzędzi utworzonych samodzielnie, które nazywamy makrodefinicjami (w skrócie makro). Najczęściej stosowanymi narzędziami bazowymi są środowiska Projekt Części i Część.

Kiedy uruchamiasz FreeCAD po raz pierwszy, zobaczysz stronę startową. Oto jak to wygląda dla wersji 0. 19:

Strona startowa pozwala na szybkie przejście do jednego z najchętniej używanych Środowisk pracy, otwarcie jednego z ostatnich plików lub zobaczenie najnowszych wiadomości ze świata FreeCAD. Możesz zmienić domyślne środowisko pracy w Edytorze preferencji.

Nawigacja w przestrzeni 3D

FreeCAD udostępnia kilka różnych trybów nawigacji, które zmieniają sposób używania myszy do interakcji z obiektami w widoku 3D i samego widoku. Jedna z nich została stworzona specjalnie dla touchpad, gdzie środkowy przycisk myszy nie jest używany. Domyślnym trybem nawigacji jest CAD. Możesz szybko zmienić aktualny tryb nawigacji za pomocą przycisku na Pasku statusu lub klikając prawym przyciskiem myszy pusty obszar okna widoku 3D.

W menu Widok, na pasku narzędzi Widok oraz za pomocą skrótów klawiaturowych (1, 2 itp... ) dostępnych jest również kilka ustawień widoku (widok z góry, widok z przodu itp. ). Klikając obiekt prawym przyciskiem myszki lub pusty obszar widoku 3D, masz szybki dostęp do niektórych typowych operacji, takich jak ustawianie konkretnego widoku lub wyszukiwanie obiektu w widoku drzewa.

FreeCAD pierwsze kroki

FreeCAD został zaprojektowany do tworzenia precyzyjnych modeli 3D, ścisłą kontrolę nad tymi modelami (możliwość cofnięcia się w historii modelowania i zmiany parametrów), a w końcu na budowanie tych modeli (poprzez wydruk w technologii 3D i obróbkę numeryczną CNC lub nawet budowę obiektu budowlanego).
W związku z tym bardzo różni się on od innych aplikacji 3D stworzonych do innych celów, takich jak film animowany czy gry. Jego nauka może być bardzo trudna, zwłaszcza jeśli jest to Twój pierwszy kontakt z modelowaniem 3D. Jeśli w którymś momencie staniesz się zaskoczony, nie zapominaj, że przyjazna społeczność użytkowników na forum FreeCAD forum może być w stanie wyciągnąć cię z tarapatów w mgnieniu oka.

Środowisko pracy, z którego zaczniesz korzystać w FreeCAD, zależy od rodzaju pracy, którą musisz wykonać: Jeśli zamierzasz pracować na modelach mechanicznych lub ogólnie na małych obiektach, prawdopodobnie będziesz chciał wypróbować środowisko Projekt Części. Jeśli pracujesz w trybie 2D, przejdź do środowiska Rysunek Roboczy lub Szkicownik, jeśli potrzebne Ci są określone wymagania. Jeśli chcesz pracować z modelami BIM, uruchom środowisko Architektura.A jeśli pochodzisz ze świata OpenSCAD, wypróbuj Środowisko pracy OpenSCAD. Dostępnych jest również wiele zewnętrznych środowisk opracowanych przez społeczność.

Możesz przełączać Środowisko pracy w dowolnym momencie, a także dostosować ustawienia, aby dodać narzędzia z innych Środowisk pracy.

Pracujemy w PartDesign i Sketcher

Środowisko pracy Projekt Części służy do budowania złożonych obiektów, począwszy od prostych kształtów i dodawania lub usuwania elementów (zwanych " cechami"), aż do osiągnięcia ostatecznego wyglądu projektowanego detalu. Wszystkie funkcje zastosowane w procesie modelowania są przechowywane w oddzielnym widoku zwanym widok drzewa, który zawiera również inne obiekty w dokumencie. Obiekt środowiska Projekt Części może być traktowany jako kolejna operacja, z których każda odnosi się do wyniku poprzedniej, tworząc jeden duży łańcuch. W widoku drzewa widzisz swój obiekt końcowy, ale możesz go rozwinąć i przeglądać wszystkie poprzednie stany oraz zmienić dowolny z ich parametrów, które automatycznie aktualizują obiekt końcowy.

Projekt Części mocno bazuje na innym środowisku pracy, Szkicownik. Szkicownik umożliwia rysowanie kształtów 2D, które są definiowane przez zastosowanie ograniczeń dla kształtu płaskiego. Na przykład, możesz narysować prostokąt i dodać wymiar boku, stosując ograniczenie długości jednego z boków. Nie można już zmieniać rozmiaru tego boku (chyba że ograniczenie zostanie zmienione).

Te kształty 2D wykonane za pomocą szkicownika są często używane w środowisku pracy PartDesign, na przykład do tworzenia objętości 3D. Używane są też do rysowania obszarów na ścianach obiektów, które następnie zostaną wydrążone z ich głównej objętości. Jest to typowy schemat pracy PartDesign:

1. Stwórz nowy szkic.
2. Narysuj zamknięty kształt (upewnij się, że wszystkie punkty wierzchołków są połączone).
3. Zakończ szkicowanie.
4. Rozszerz szkicu w bryłę 3D przy użyciu narzędzia wyciągnięcia (pad).
5. Wybierz jedną ścianę bryły.
6. Utwórz drugi szkic (tym razem zostanie on narysowany na wybranej powierzchni).
7. Narysuj zamknięty kształt.
8. Zamknij szkic.
9. Stwórz kieszeń z drugiego szkicu, na pierwszym obiekcie.

Oto przykład efektu tego ćwiczenia:

W każdej chwili możesz wybrać oryginalne szkice i zmodyfikować je lub zmienić parametry wytłaczania operacji pad lub pocket, co spowoduje że obiekt końcowy zostanie poddany aktualizacji.

Praca z Draft i Arch

Środowiska pracy Rysunek Roboczy i Architektura zachowują się nieco inaczej niż pozostałe omówione powyżej. Chociaż przestrzegają tych samych zasad, które są wspólne dla wszystkich we FreeCAD. Krótko mówiąc, podczas gdy Szkicownik i Projekt Części są stworzone przede wszystkim do projektowania pojedynczych elementów, Draft i Arch są stworzone, aby ułatwić pracę z kilkoma prostszymi obiektami.

Środowisko pracy Rysunek Roboczy oferuje narzędzia 2D nieco podobne do tych, które można znaleźć w tradycyjnych aplikacjach 2D CAD, takich jak AutoCAD. Jednakże, ponieważ szkic 2D jest daleki od celu twórców programu FreeCAD, nie oczekuj, że znajdziesz tam pełen wachlarz narzędzi, które oferują te dedykowane aplikacje. Większość narzędzi Draft działa nie tylko w płaszczyźnie 2D, ale także w pełnej przestrzeni 3D i korzysta ze specjalnych systemów pomocniczych, takich jak płaszczyzny robocze i przyciąganie.

Środowisko pracy Architektura dodaje narzędzia BIM do FreeCAD, pozwalając na tworzenie modeli architektonicznych zawierających obiekty parametryczne. Środowisko pracy Architektura opiera się w dużym stopniu na innych modułach, takich jak Rysunek Roboczy i Szkicownik. Wszystkie narzędzia do tworzenia szkiców są również obecne w środowisku pracy Architektura, większość narzędzi architrktonicznych korzysta z systemów pomocniczych środowiska Rysunek Roboczy.

Typowy tok pracy z Arch i Draft może wyglądać następująco:

1. Narysuj kilka linijek przy pomocy narzędzia 'Draft Line.
2. Wybierz każdą linię i naciśnij narzędzie do tworzenia ścian (Wall) na każdej z nich.
3. Dołącz poszczególne linie do ściany wybierając je i naciskając narzędzie Arch Add.
4. Utwórz obiekt podłogi i przenieś ściany, na ta pozycję w widoku drzewa.
5. Utwórz okno, klikając narzędzie Okno (Window), wybierz ustawienia w jego panelu, a następnie kliknij na wybraną ścianę.
6. Dodaj wymiary, najpierw ustawiając płaszczyznę roboczą jeśli to konieczne, a następnie użyj narzędzia Draft Dimension, aby zdefiniować głębokość osadzenia.

Przykład efektu tego ćwiczenia:

Więcej informacji znajdziesz na stronie Poradniki.

Dodatki, Makrodefinicje i zewnętrzne Środowiska pracy

FreeCAD, jako oprogramowanie open source, oferuje możliwość uzupełnienia swoich Środowisk pracy o dodatki.

Zasada Dodatki opiera się na opracowaniu uzupełnienia Środowiska pracy. Każdy użytkownik może opracować funkcję, której mu brakuje dla własnych potrzeb lub, ostatecznie, dla społeczności.Za pośrednictwem forum, użytkownik może poprosić o opinię, lub pomoc. Może udostępniać, lub nie, obiekt swojej pracy zgodnie z regułami praw autorskich, (po ich zdefiniowaniu). Bezpłatnie dla niej/niego.Do rozwoju, użytkownik ma dostępne funkcje skrypty.

Istnieją dwa rodzaje dodatków:

1. Makrodefinicje: krótkie fragmenty kodu Pythona, które zapewniają nowe narzędzie lub funkcjonalność. Makra zazwyczaj są uruchamiane jako sposób na uproszczenie lub zautomatyzowanie zadania rysowania lub edycji konkretnego obiektu. Jeśli wiele z tych makrodefinicji jest zbieranych w jednym katalogu, cały katalog może być dystrybuowany jako nowe Środowisko pracy.
2. Zewnętrzne środowiska pracy: zbiór narzędzi zaprogramowanych w Pythonie lub C++, które rozszerzają FreeCAD w istotny sposób. Jeśli dany stół pracy został wystarczająco rozwinięty i jest dobrze udokumentowany, może zostać włączony do FreeCAD jako jeden z podstawowych stołów roboczych. W sekcji Zewnętrzne Środowiska pracy można znaleźć listę i wytyczne dla istniejących bibliotek.

Tworzenie skryptów

I na końcu, jedną z najpotężniejszych cech FreeCAD jest środowisko skryptowe. Ze zintegrowanej konsoli Pythona (lub dowolnego innego zewnętrznego skryptu Pythona), możesz uzyskać dostęp do prawie każdej części FreeCAD. Możesz tworzyć lub modyfikować geometrię, modyfikować reprezentację obiektów w scenie 3D lub dostęp i modyfikować interfejs FreeCAD. Skrypty Pythona mogą być również używane w makrodefinicjach, które zapewniają łatwą metodę tworzenia własnych poleceń.

Co nowego

• Szczegółową listę funkcji można znaleźć w uwagach do wydania.

Centrum użytkownika

• Jak zacząć
• Instalacja: Pobieranie programu, Windows, Mac, Dodatkowych komponentów, Docker, AppImage, Ubuntu Snap
• Podstawy: Informacje na temat FreeCAD, Interfejs użytkownika, Profil nawigacji myszką, Metody wyboru, Nazwa obiektu, Edytor ustawień, Środowiska pracy, Struktura dokumentu, Właściwości, Pomóż w rozwoju FreeCAD, Dotacje

• Pomoc: Poradniki, Wideo poradniki
• Środowiska pracy: Strona Startowa, Architektura, Rysunek Roboczy, MES, Obraz, Inspekcja, Siatka, OpenSCAD, Część, Projekt Części, Path, Punkty, Raytracing, Inżynieria Wsteczna, Szkicownik, Arkusz Kalkulacyjny, Start, Powierzchnia 3D, Rysunek Techniczny, Test Framework, Web
• Przestarzałe środowiska pracy: Complete, Kreślenie, Robot

• Dodatki: Menadżer dodatków, Zewnętrzne środowiska pracy, Skrypty i makrodefinicje

• Hubs: Centrum użytkownika, Centrum Power użytkownika, Centrum programisty